MejozaJądro komórkowe jest magazynem informacji genetycznej. Może mieć różne kształty i wymiary, ale jako typowe uznaje się jądro kuliste o średnicy około 5 μm.
Jądro oddzielone jest od reszty cytoplazmy otoczką jądrową, którą tworzą dwie błony białkowo-lipidowe. Otoczka ta jest poprzebijana licznymi porami, umożliwiającymi przepływ substancji chemicznych pomiędzy jądrem i cytoplazmą. To właśnie wewnątrz niej znajduje się informacja genetyczna w postaci kwasu deoksyrybonukleinowego –
DNA.
W komórkach eukariotycznych
DNA występuje pod postacią długich nierozgałęzionych (liniowych) cząsteczek. Znane są takie komórki, gdzie jądro zawiera tylko jedną cząsteczkę
DNA (komórki jajowe i plemniki pewnego gatunku nicieni) oraz takie, w których jądra posiadają ponad tysiąc cząsteczek
DNA (np. paprocie należące do nasięźrzałowych). Zazwyczaj jądra zawierają od kilku do kilkudziesięciu cząsteczek
DNA. Są one bardzo cienkie (około 1 nm średnicy) i do tego stosunkowo długie (kilka – kilkanaście cm).
W komórce nie dzielącej się cząsteczki
DNA występują w postaci luźnej i tworzą tzw. chromatynę. Jest to kłębowisko poskręcanych ze sobą i powyginanych cząsteczek
DNA. Wolne przestrzenie pomiędzy otoczką jądrową, a chromatyną wypełnione są sokiem jądrowym – kariolimfą. Można to sobie wyobrazić jako pojemnik (otoczka) wypełniony płynem (kariolimfą), w którym pływa chromatyna (poskręcane cząsteczki
DNA). Taka organizacja umożliwia komórce odczytanie informacji genetycznej zakodowanej w
DNA.
Przed podziałem jądra, zarówno mitozą jak i mejozą, następuje podwojenie cząsteczek
DNA (tzw. replikacja) - jest to konieczne, żeby jądra potomne dostały odpowiednią ilość materiału genetycznego. Cząsteczki te następnie muszą ulec kondensacji (upakowaniu) do chromosomów. Jest to konieczne, żeby podział mógł zajść szybko i precyzyjnie. Dużo łatwiej jest przecież rozdzielić dwa osobne kłębki włóczki niż plątaninę dwóch nieuporządkowanych lin.
