Odkrycie cechy grupowej Rh jest zasługą różnych osób, m.in. Landsteinera, Wienera, Levina i Stetsona. Wykryty czynnik grupowy jest wspólny 85% ludzi i małpom człekokształtnym. Obecność czynnika Rh wykryto u małp Maccacus rhesus.

Istnieje ponad 45 antygenów układu Rh. Wykazują one znaczną różnorodność form. Najbardziej nasilone reakcje immunologiczne spośród antygenu tego układu wywołuje antygen D. W praktyce transfuzjologicznej najważniejszymi spośród antygenów układu Rh są antygeny C, D i E. Dziedziczenie w obrębie układu Rh wykazuje znaczną złożoność i nie jest dokładnie poznane. Istnieją teorie na temat tego dziedziczenia - teoria Wienera i Fisher-Race. Niektóre ich elementy są współcześnie wykorzystywane, lecz poznanie istoty zjawiska dziedziczenia w układzie Rh jest tematem badań.

Białko Rh nazywane antygenem D jest kodowane przez dominujący allel autosomalny D. Do celów nauk stosowanych - jak w medycynie do określania fenotypu potomstwa - wykorzystuje się fakt, iż genotyp osób Rh-dodatnich wykazuje obecność jednego lub dwu alleli dominujących D. Homozygoty recesywne są Rh-ujemne.

Przewidywanie grupy Rh (D) u dziecka ma znaczenie w powodu możliwości wystąpienia konfliktu serologicznego w czasie ciąży wówczas, gdy matka jest Rh-ujemna a dziecko Rh-dodatnie. Obecność antygenu Rh odziedziczyło po Rh-dodatnim ojcu. Konflikt serologiczny jest stanem groźnym dla zdrowia lub życia, dlatego osoby nim zagrożone są otoczone opieką medyczną.

Prawidłowa krew nie zawiera przeciwciał przeciw czynnikowi Rh. W stanie konfliktu serologicznego przeciwciała anty-Rh występują w surowicy, gdyż czynnik Rh występujący we krwi płodu jest substancją obcą dla organizmu matki. W stanie zdrowia opatrzone czynnikiem Rh erytrocyty płodu nie przedostają się przez łożysko, jednak przedostawanie się ich do krwi matki w stanach chorobowych wywołuje reakcję obronną organizmu matki. Następnie przeciwciała matki mogą przedostawać się do krwi płodu. Powodują wówczas rozkład erytrocytów, co jest zagrożeniem dla zdrowia lub życia płodu.