W każdym zadaniu zamieszczonym w tym zestawie występuje osoba „użytkownika”. W domyśle jest to użytkownik komputera, na którym realizowany jest algorytm.

Pełne rozwiązanie zadania wymaga podania opisu krokowego, schematu blokowego i napisania programu (w wybranym języku programowania). Oczywiście Czytelnik nie jest zobligowany, aby rozwiązywać wszystkie podpunkty danego problemu. Wzorcowe rozwiązania zadań zawierają przykłady w Pascalu, C++, Javascripcie oraz Visual Basicu.

Do każdego zadania podajemy specyfikację algorytmu, ale przy rozwiązywaniu trzeba ją uzupełnić o listę użytych zmiennych pomocniczych oraz funkcji (jeśli ich używamy). W specyfikacji szczególny nacisk kładziemy na typ danych (liczba naturalna, rzeczywista itp.), co znajduje automatycznie przełożenie na typ zmiennej użytej w programie implementującym dany algorytm. W przypadku specyfikacji funkcji w specyfikacji algorytmu pojawiają się inne pozycje (argumenty i zwracana wartość), gdyż to lepiej obrazuje sposób działania wydzielonej części algorytmu (podprogramu).

Przy zapisie liczb używamy kropki dziesiętnej, a nie przecinka, bo taka zasada obowiązuje w typowych językach programowania. W schematach blokowych symbol strzałki ← oznacza przypisanie (nadanie wartości, ang. assignment). Zamiast niego można użyć symbolu używanego w języku Pascal, czyli :=, albo po prostu znaku = („równa się”) jak w języku C/C++. Przyjmujemy ponadto, że instrukcja „zwróć wartość” oznacza zakończenie działania funkcji (jak return w C++).