Borsuk
(Meles meles)

Borsuk ma silną budowę. Wierzch jego ciała jest szary, brzuch i nogi czarne, oczy i uszy małe. Charakterystyczny dla borsuka jest czarno-biały rysunek głowy. Jego ogon (tzw. kwiat) jest krótki, łapy zakończone są pięcioma palcami i długimi pazurami. Borsuk może osiągnąć długość około 90 cm, wysokość 30 cm, a masę 15-20 kg (czasami więcej). Posłuchaj borsuka:

Występowanie:

Borsuk występuje w całym kraju. Za ostoję obiera sobie okolice lesiste, w szczególności lasy mieszane i liściaste z bogatym podszytem, otoczone urodzajnymi polami. Chętnie przebywa w pobliżu wody.


Warto wiedzieć:

Borsuk jest wszystkożerny. Główne jego pożywienie to korzonki, grzyby, żołędzie, ślimaki, dżdżownice oraz wszelkiego rodzaju owady i ich larwy. Zjada także młode króliki, zające, ptaki i jaja ptasie, marchew, buraki, wszelkie owoce i jagody. Żeruje tylko w nocy, odchodząc daleko od swej nory.

Borsuk prowadzi życie nocne, dzień przesiaduje w norze, a właściwie w komorze nory.W odróżnieniu od nory lisiej, nora borsuka jest bardzo czysta. Wszystkie nieczystości z nory borsuk wyrzuca na zewnątrz, a swoje odchody zakopuje w pobliżu nory w małych dołkach, gdzie potem żyją chrząszcze, które chętnie zjada. To zamiłowanie do czystości zmusza niejednokrotnie borsuka do opuszczenia swej nory, jeżeli wprowadzi się do niej lis.

Z nastaniem mrozów borsuk zasypia. Jego sen zimowy nie jest ciągły, gdyż w dniach ocieplenia budzi się i wychodzi z nory, by zaspokoić pragnienie lub coś złowić. Przede wszystkim jednak w czasie snu zimowego borsuk żyje nagromadzonym w organizmie tłuszczem i przez to do wiosny traci dużo na wadze (do 7 kg).

Borsuk ma zwyczaj chodzenia stale tymi samymi ścieżkami i dlatego łatwo jest odróżnić norę lisią od borsuczej, gdyż do nory lisiej prowadzi kilka wyraźnych ścieżek, a do borsuczej tylko jedna. Tropy borsuka ze względu na jego ciężar są również bardziej widoczne od lisich.

Borsuk na ogół ma łagodne usposobienie, ale jeśli jest ranny, potrafi nawet dość ostro zaatakować człowieka.