UWAGA: W niektórych wersjach Microsoft Internet Explorer przy przeglądaniu zdjęć nie działa przycisk "Dalej". Proszę skorzystać z kombinacji klawiszy "CTRL + R".

Architektura historyzmu i secesji

Architektura historyzmu i secesji - koniec XIX wieku i początki wieku XX, a w Polsce rozwija się na przelomie XIX i XX w.

Historyzm w sferze architektury przejawia się w tendencjach do korzystania ze stylów minionych epok (neorenesans, neobarok) lub poszczególnych elementów tych stylów (eklektyzm). Przy projektowaniu takich budynków sięgano do opracowań naukowych poświęconych poszczególnym stylom.

Zabytki: kościół św. Karola Boromeusza w Wiedniu, gmach Opery w Dreźnie, Opera Paryska, gmach kasyna w Monte Carlo, a w Polsce Kórnik koło Poznania, zamek w Lublinie, Collegium Novum w Krakowie, teatr im. Słowackiego w Krakowie, gmach główny Politechniki Warszawskiej w Warszawie.

Secesja. Kierunek ten narodził się pod koniec XIX wieku, obejmując swym zasięgiem praktycznie wszystkie dziedziny sztuki. Secesja stanowiła reakcję na sztukę XIX wieku – przeciwstawiała się naśladownictwu dawnych stylów i zbyt dużej różnorodności. Wprowadziła nowy repertuar elementów dekoracyjnych. Charakteryzowała się płynnością linii i bogactwem ornamentów. Widoczna była przewaga motywów roślinnych, bardzo często pojawiały się w tej roli owady, np. ważka. Dekoracja była najczęściej niesymetryczna.

Zabytki: kościół w Steinhof pod Wiedniem, Pałac Sztuki Secesji w Wiedniu, zejścia do metra w Paryżu, Dom Towarowy w Mediolanie, kościół świętej Rodziny w Barcelonie, budynek Casà Milà w Barcelonie, a w Polsce budynek Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Teatr Stary w Krakowie, kamienica przy ulicy Chmielnej 30 w Warszawie, Willa pod Jabłoniami w Łodzi.

Jeśli chcesz poznać bliżej zabytki sztuki historyzmu i secesji, kliknij na mapę