W walce o siebie – kodeks praw osobistych

Trudno się sprzeczać o wyższość jednego wychowania nad drugim. Jednakże nasza postawa i role, jakie w życiu przejmujemy, w znacznym stopniu zdeterminowane są środowiskiem, w jakim rozwijaliśmy się. Bazą pierwszych zasad moralnych i etycznych, nakazów i zakazów, wzorców postępowania społecznego itd. są nasi rodzice. Oczywiście z każdym etapem rozwoju poszerzamy nasz świat wewnętrzny, identyfikując się z pierwszymi idolami, gwiazdami czy ludźmi z wyższej półki. W tym samym czasie doświadczamy porażek i sukcesów. Wychodzimy w świat dorosłych z olbrzymim bagażem wiedzy, w którym panuje chaos. Połowa lub prawie połowa rzeczy jest nieprzydatna, wręcz szkodliwa, a reszta wymaga ulepszenia.
Wiele pytań rodzi się w naszych głowach, a my sami stajemy na rozdrożu.
Które z zachowań i naszych działań jest właściwe, które nam szkodzi, a które negatywnie działa na innych? Jak się bronić i jak walczyć, by nie stracić w oczach swoich i innych? Jak chronić swoich granic i jednocześnie być z ludźmi?
Spróbujmy zatem zebrać pewne podstawowe, ale niezwykle istotne zasady, które pozwolą nam przyjąć postawę asertywną w trudnych dla nas sytuacjach.

Zachowanie asertywne przysparza nam wielu problemów. Często wynikają one nie tylko z braku pewnych umiejętności czy narzędzi, ale i obaw, czy na pewno zachowanie takie, jest zgodne z ogólnie przyjętymi zasadami etycznymi.
Nie chcemy być posądzani o brak grzeczności czy ogłady tym bardziej braku znajomości zasad savoir-vivre’u.

Dwa podstawowe prawa człowieka do bycia sobą i godności pozwalają nam żyć pełnią i cieszyć się dobrymi relacjami z innymi.