Istota i rozwój zainteresowań sportowych

Zainteresowanie jest to względnie trwała zauważalna dążność do obserwowania otaczającego nas świata, przybierająca postać i przejawiająca się w dostrzeganiu określonych cech przedmiotów i związków zachodzących między nimi, w dążeniu do ich zbadania, poznania, w przeżywaniu różnorodnych uczuć (pozytywnych i negatywnych) związanych z nabywaniem wiedzy. Szczególnym rodzajem zainteresowań są zainteresowania sportowe. Sportem nazywamy każde wymagające wysiłku fizycznego bądź psychicznego ćwiczenie, którego celem jest dążenie do postępu, do uzyskania możliwie najlepszego wyniku w walce z czasem, przestrzenią, przeszkodami naturalnymi czy sztucznymi, żywiołem, przeciwnikiem czy wreszcie samym sobą.
Zainteresowania sportowe można podzielić na dwa rodzaje:
1. Aktywne uprawianie sportu lub innej aktywności ruchowej:

Rozwijają się one wcześniej u chłopców (około 9.-10. roku życia), niż u dziewcząt (11.-12. rok życia). Ich pojawienie poprzedzone jest etapem zainteresowań zabawami o charakterze ruchowym odbywanymi na otwartej przestrzeni.
Sport i zabawy ruchowe należą do głównych form aktywności dzieci w młodszym wieku szkolnym (obok aktywności poznawczej). W latach 60. i 70. w literaturze przedmiotu nadrzędną rolę w rozbudzaniu zainteresowań sportowych przyznawano szkole a konkretnie nauczycielom wychowania fizycznego. W latach 80. zwrócono również uwagę na rolę rodziny w tym aspekcie. W inicjowaniu zainteresowań sportowych znaczną rolę odgrywają również środki masowego przekazu, szczególnie telewizja. Z jednej strony przyczyniają się one do budzenia biernego zainteresowania sportem, z drugiej w ramach programów edukacyjnych zachęca widzów do aktywnego zainteresowania się nim.
Do aktywności fizycznej zachęca też obserwacja sportu uprawianego na wysokim poziomie (transmisje telewizyjne zawodów, mistrzostw, meczów itp.).
Młodzież szkół podstawowych uprawia sport przede wszystkim na lekcjach wychowania fizycznego, przy czym aktywność ruchowa chłopców wzrasta z każdym rokiem, natomiast dziewcząt utrzymuje się na niezmienionym poziomie. Chłopców bardziej interesuje wyczynowy charakter sportu, elementy walki i rywalizacji, dziewczęta zaś zwracają uwagę na estetyczne walory sportu, elegancję ruchu, jego wpływ na sylwetkę itp.
Jak wykazały badania, większą rolę we wdrażaniu dzieci do sportu odgrywają ojcowie niż matki. Wraz z wiekiem maleje znaczenie rodziny jako czynnika kształtującego zainteresowania sportowe, a rośnie rola grupy rówieśniczej, która staje się układem odniesienia dostarczającym wzorów zachowań, systemów wartości, a także udzielającym wsparcia społecznego. W szkole średniej następuje ogólny spadek zainteresowań sportowych młodzieży. Zjawisko to dotyczy zwłaszcza dziewcząt 16-letnich. Podejmowanie roli kobiety "wygasza" zainteresowania sportowe. Obniżenie poziomu zainteresowań sportowych młodzieży może być efektem braku infrastruktury sportowej: krytych basenów, kortów, stadionów, hal sportowych itp. Amatorskie uprawianie sportu wiąże się także z koniecznymi nakładami finansowymi.
Ostatnia faza zainteresowań sportowych już kojarzy się z funkcjonującym w wysoko rozwiniętych krajach świata pojęciem "sport całego życia". Dotyczy to szczególnie sportu rekreacyjnego, choć i w niektórych sportach wyczynowych spotykamy przykłady bardzo długich karier.
Dla wielu osób systematycznie uprawiających sport staje się on nawykiem, stylem życia, który gwarantuje dobre samopoczucie i satysfakcję życiową.
W ostatnich latach w naszym kraju coraz bardziej powszechne staje się uprawianie różnych form sportu wypoczynkowego, wzrasta zainteresowanie sportem tj. tenis, narciarstwo, pływanie, kolarstwo, wspinaczka wysokogórska.