|
|
 Atmosfera panująca w domu ma ogromny wpływ na prawidłowy rozwój społeczny dziecka. Dobry klimat panuje wówczas, gdy członków rodziny łączą pozytywne więzi emocjonalne, takie jak: miłość, szacunek, wzajemne zaufanie, a stosunki między nimi oparte są na współdziałaniu i wzajemnej pomocy. Zaburzenia więzi interpersonalnych natomiast mogą przejawiać się np. w postaci jawnej agresji w przypadku bójek, kłótni, okazywaniu sobie wrogości, lub w formie dystansu, który powstaje z powodu braku uczuć pozytywnych i obojętności uczuciowej.
 Dziecko wychowywane w rodzinie, która spełnia takie potrzeby dziecka, jak: życzliwości, ciepła, miłości, kontaktu z rodzicami, ich czujności i współdziałania, szacunku, wzoru sprzyja wytworzeniu u dziecka poczucia własnej wartości, wiary we własne siły, pewności siebie, poczuciu, że jest potrzebne, otwarciu na innych, samodzielności, a także zyskuje ono wzorce osób dorosłych i ról, jakie pełnią w rodzinie, czyli prawidłowy wzór matki i ojca.
 Dziecko źle karmione lub głodzone - choruje i źle wygląda, dziecko źle wychowywane, głodzone duchowo - źle się zachowuje, cierpi na zaburzenia psychiczne. Zaburzenia te dają o sobie znać dopiero w latach późniejszych. Oto rady, jak temu zapobiec.
 Często używa się stwierdzenia, że dziecko szybko wszystkim się nudzi i dlatego do prawidłowego rozwoju potrzebuje urozmaicenia w życiu oraz zmian. Jest to prawdopodobnie oparte na obserwacji, która potwierdza olbrzymią ruchliwość dzieci i ciągłe dążenie do zdobywanie nowych doświadczeń oraz na niezdolności skoncentrowania uwagi na jednej zabawie, przedmiocie czy wydarzeniu. Czy tak jest naprawdę?
 Rodzina jest tym środowiskiem, które wywiera najsilniejszy wpływ na rozwój społeczny i emocjonalny dziecka. Jej znaczenie jest tak wielkie, dlatego że wpływ ten rozpoczyna się bardzo wcześnie.
 Rodzice nie powinni lekceważyć pierwszych trudności i niepowodzeń swych dzieci. W przyszłości ich konsekwencje mogą okazać się przykre zarówno dla dziecka, jak i dla nich samych.
 Chcąc zmieniać własne dzieci, musimy zacząć od zmiany własnych nastawień, zachowań, które często mają destrukcyjny wpływ na nasze pociechy. Spróbujmy więc zrozumieć własne dziecko, zaakceptować je takim, jakim jest.
Baśnie czy bajki od dawna nazywano literaturą pocieszenia, ponieważ dzięki nim można pokrzepić serce oraz uczynić świat bardziej zrozumiałym.
|
