| Urodzony w 1257 lub 1258 r., jedyny znany syn księcia wrocławskiego Henryka III Białego i córki Konrada I Mazowieckiego Judyty. Książę wrocławski i krakowski. Od roku 1273 rozpoczął samodzielne rządy w księstwie wrocławskim. Lubił otaczać się Niemcami; w oczach współczesnych uchodził za człowieka zniemczonego. W roku 1280 złożył hołd lenny królowi niemieckiemu Rudolfowi I Habsburgowi. Powód tego czynu nie jest znany, być może miało to ułatwić Henrykowi sięgnięcie po koronę polską. Popierał rozwój górnictwa, nadawał przywileje miastom, rozwijał osadnictwo. Na mocy testamentu Leszka Czarnego sięgnął po tron krakowski. Zdobył go po walkach z księciem brzesko-kujawskim Władysławem I Łokietkiem i księciem płockim Bolesławem. Poparty przez arcybiskupa Jakuba Świnkę, podjął starania u papieża o koronę polską. Korony jednak nie doczekał - zmarł nagle w 1290 r., prawdopodobnie został otruty. Nie posiadał potomstwa. Na łożu śmierci zapisał księstwo wrocławskie Henrykowi III Głogowskiemu, ziemię kłodzką królowi czeskiemu Wacławowi II, a Kraków księciu poznańskiemu Przemysłowi II. Miało to ułatwić Przemysłowi II zjednoczenie Polski. |
