| Urodzony ok. 1351 r., syn wielkiego księcia litewskiego Olgierda i księżniczki twerskiej Julianny. Założyciel dynastii Jagiellonów. W latach 1377-1401 wielki książę litewski. W roku 1385 zawarł z panami polskimi układ w Krewie, na mocy którego w 1386 r. przyjął chrzest, przybierając imię Władysław, poślubił królową Jadwigę i koronował się w Krakowie na króla polskiego. W 1387 r. rozpoczął chrystianizację Litwy. W 1396 r. opanował Kujawy i ziemię wieluńską. Za jego panowania doszło do wielkiej wojny z Zakonem Krzyżackim (1409-1411), zakończonej pokojem w Toruniu. Decydująca bitwa rozegrała się 15.VII.1410 r. pod Grunwaldem. Wojska polsko-litewskie rozgromiły w niej armię krzyżacką. Zakon po tej klęsce nigdy już się nie podźwignął. W 1413 r. zawarł unię z Litwą w Horodle. W 1420 r. powołany został na tron czeski przez husytów. Jagiełło odrzucił tę propozycję pod naciskiem kardynała Zbigniewa Oleśnickiego. Aby zapewnić tron polski swoim synom, nadał szlachcie nowe przywileje, m.in. "neminem captivabimus", który gwarantował szlachcie nietykalność osobistą. Był jednym z najwybitniejszych władców, a autorytet Polski na arenie międzynarodowej w czasach jego panowania wydatnie wzrósł. Zapoczątkowana jego panowaniem unia z Litwą związała ze sobą na kilka stuleci dzieje obu państw. |
